Bevallingsfotograaf Limburg

GEBOORTE VAN STIJN // GEBOORTECENTRUM ZUYDERLAND LIMBURG

Begin november sprak ik met Milou en Dennis af bij mij thuis voor een kennismakingsgesprek. Ze waren in verwachting van hun eerste kindje en Milou wou graag in het Zuyderland Geboortecentrum in Limburg bevallen. Op 1 januari was ze uitgerekend. In het gesprek werd al meteen duidelijk dat ik als bevallingsfotograaf erbij mocht zijn!

Begin november hadden we nog de zwangerschapsreportage en erna hield ik contact met Milou over het verloop van haar zwangerschap. Op 4 december had ze haar laatste controle bij Verloskundigenpraktijk Lief en erna is ze overgedragen aan het ziekenhuis. De schatting was dat de kleine wat aan de grote kant was, maar verder verliep alles prima. Maandag 8 december hadden ze een gesprek bij het Zuyderland Geboortecentrum. Ze moesten dan een keuze maken of ze voor een inleiding gaan of de natuur zijn gang laten gaan ivm de grootte van de baby. Milou vond het een hele moeilijke keuze, maar uiteindelijk is er toch gekozen voor een inleiding.. en wel op 19 december. Om 19:00 uur moesten Milou en Dennis zich melden bij het ziekenhuis voor eerst een inwendig onderzoek en erna zou er eventueel een ballon geplaatst worden als er nog geen ontsluiting zou zijn. Stiekem was ik ook blij met dit nieuws, want nu kon ik rustig kerst en nieuwjaar gaan vieren met vrienden en familie.

Opeens kreeg ik van Milou op 17 december een appje om 20:33 uur. Ze liet me weten dat ze op weg waren naar het ziekenhuis. Maar er was niks ernstigs.. even een dubbelcheck. Ze had die afgelopen nacht last van krampen, rugpijn en een beetje bloedverlies. Misschien was ze de slijmprop verloren? Dit had de hele nacht aangehouden, dus daarom gingen ze even een CTG maken om te kijken of Milou al ontsluiting had. Om 22:37 uur appte Milou me dat ze nog steeds aan de CTG lag en ze al 2 cm ontsluiting had! Maar ze had schijnbaar ook koorts, daarom kreeg ze een infuus. Omdat ik geen idee had hoe snel het zou gaan probeerde ik maar snel wat te gaan slapen en had mijn spullen alvast klaar staan om te vertrekken. Natuurlijk kan ik op dat moment echt niet goed slapen.. af en toe keek ik op mijn telefoon of ik niks gemist had, maar gelukkig bleef het stil. Om 06:31 uur de volgende ochtend appte ik Milou hoe het was. Ze lag alweer vanaf 06:00 uur aan de CTG en om 04:00 was ze haar slijmprop verloren. Ook geen nachtrust voor Milou dus.. Helaas zette de weeën nog niet echt door.

Om 11:22 uur had Milou 4 cm ontsluiting. Ze gingen de verloskamer voor haar klaar maken en daar zouden ze haar vliezen gaan breken. Haar lichaam had dan een uur de tijd om zelf weeën te krijgen, anders zou ze medicatie krijgen om de weeën op te wekken. Om 12:10 uur waren haar vliezen gebroken en Milou kreeg weeën en ze werden steeds krachtiger. Ondertussen had ik mijn zoontje alweer van school gehaald en naar de overgrootoma gebracht en daar lekker gegeten. Dus toen ik klaar was met eten besloot ik om langs Milou en Dennis te gaan en rond 14:00 uur was ik er. Milou kon de weeën goed opvangen, maar ze werden steeds krachtiger. Omdat de ontsluiting langzaam verliep was het maar de vraag.. hoelang ging het nog duren en hoelang wou/kon Milou dit nog volhouden? Want de weeën werden steeds pijnlijker. Uiteindelijk heeft Milou toch besloten om te gaan voor een ruggenprik. Hierdoor zou ze ook meer rust krijgen, want afgelopen nacht heeft ze al niet kunnen slapen. Voordat Milou en Dennis naar onder gingen voor de ruggenprik besloot ik om naar huis te gaan. Meestal gaat de ontsluiting nog rustiger met een ruggenprik en Milou had pas 4/5 cm. Erna hield ik contact met Dennis. Milou had rond 16:30 uur de ruggenprik gekregen en rond 17:30 uur had ze 6 cm. Elke twee uur zouden ze kijken hoeveel ontsluiting Milou had. Om 19:37 uur had Milou 7 cm.

Ik besloot nadat ik mijn zoontje in bed had gelegd weer terug te gaan naar Milou en Dennis. Toen ik aankwam was Milou heel relaxt, ze kon weer lachen dankzij de ruggenprik! Rond 21:30 had Milou 8-9 cm. Het was dus afwachten tot de ontsluiting verder zou gaan. Omdat Milou koorts had gehad en de hartslag van de baby een beetje verhoogd was werd deze goed in de gaten gehouden en werden er testen gedaan om te kijken of de conditie van de baby goed was. Het was telkens even spannend of de uitslag van de test goed was, anders moest het een keizersnede worden om zo geen risico te lopen voor de kleine. Maar gelukkig waren de waardes telkens goed en mocht Milou door gaan met de bevalling. Omdat de ontsluiting toch vrij rustig verliep kreeg Milou weeopwekkers, want ze wouden ook niet dat de bevalling te lang zou duren vanwege de verhoogde hartslag van de baby. Ondertussen was het alweer 12 uur geweest en was het al 19 december.. de eigenlijke dag dat Milou ingeleid zou worden. Milou was kapot, omdat ze niet meer geslapen had. Ze werd ook een beetje emotioneel.. het duurde zo lang.. ze was kapot.. wat als ze geen energie had om te gaan persen? Werd het dan een keizersnede? Had ze nog wel energie om haar kleine te zien? Na een aantal bemoedigende woorden zette Milou toch telkens weer door, want ze kon het ook aan! Milou moest ook telkens op haar linkerzij blijven liggen, want dit vond de baby het fijnste. Maar hierdoor zakte de werking van de ruggenprik ook naar de linkerkant van haar lichaam en begon Milou de weeën weer wat te voelen. Toch bikkelde ze door tot dat ze eindelijk mocht persen en om 03:36 uur hun mooie zoontje Stijn werd geboren! Gelukkig was alles goed verlopen en kun je echt trots op jezelf zijn Milou. Bedankt dat ik erbij mocht zijn!