Op 21 januari had ik een gesprek met Nathalie en Raoul voor een geboortereportage. Via IVF waren ze zwanger geworden en ze wouden graag dat dit bijzondere moment werd vastgelegd door mij. Eind april appte Nathalie me.. tijdens hun 20 weken echo hebben ze te horen gekregen dat hun kleine mannetje een aangeboren hartafwijking heeft. Dit betekende dat hij in het UZ Leuven geboren en geopereerd moet worden. Het werd een ingeleide bevalling en ze wouden nog steeds graag dat ik als geboortefotograaf met hun mee naar Leuven ging om de bevalling te fotograferen. Ik twijfelde geen moment, natuurlijk wilde ik dit doen!
De eerste week van juni hadden ze een intake mbt de bevalling in het UZ Leuven. De zwangerschap verliep verder nog volgens het boekje. Ze moesten zich zondag 30 juni melden in de avond, zodat in de ochtend de bevalling kon beginnen. Gelukkig hadden ze toestemming dat ik overal erbij mocht zijn en zelfs op de OK mocht dit nodig zijn. Zondag rond 17:00 uur vertrokken ze naar het UZ Leuven en hielden ze mij telkens op de hoogte van alles. Met zelfs een routebeschrijving met foto’s zodat ik gemakkelijk de weg kon vinden, want in dit ziekenhuis ben ik nog niet eerder geweest. In de avond kreeg Nathalie medicatie om de bevalling op gang te zetten. In het begin was dit nog vol te houden, maar in de nacht niet meer.. omdat het toch nog lang kon duren werd er gekozen voor een ruggenprik. Ze had wel al 3 cm ontsluiting om 00:30 uur.
Om 07:00 uur werd ik wakker gebeld door Nathalie. De bevalling was begonnen, maar af en toe zakte de hartslag van hun mannetje en als dit zo bleef zou het meteen een keizersnede worden. Snel kleedde ik me aan en vertrok naar Leuven. Rond half 9 kwam ik aan en iets later kwam ik Raoul tegen in de gang. Onderweg had hij me al verteld dat de kleine weer rustig was en het ziekenhuis het per half uur ging bekijken. Rond kwart over 9 werden de vliezen gebroken en erna werd de medicatie nog wat verhoogd om de ontsluiting op gang te helpen. Vanwege de hartafwijking mocht de bevalling ook weer niet te lang gaan duren.. Erna begon de hartslag af en toe weer te zakken. Nathalie moest verschillende houdingen proberen, maar helaas hielp dit uiteindelijk allemaal niet.. het werd dus een keizersnede. Erna ging het zo snel allemaal! Nog geen 5 minuten later stonden ik en Raoul al naast Nathalie op de OK en bereidde het OK team alles voor (11:01 uur). Om 11:09 uur werd hun kleine mannetje Hidde al geboren!
Snel werd Hidde naar een apart kamertje gebracht om alles even te checken. Zo kreeg hij wat hulp bij zijn ademhaling en nog allerlei dingen.. Geen idee wat het allemaal was, maar alles zodat Hidde een goede start had! Toen alles goed was kon papa Hidde eindelijk vasthouden en erna trots naar mama toe brengen die nog op de OK lag. Erna werd Hidde in een couveuse naar de afdeling Neonatale intensieve zorg gebracht. Hier werd meteen een echo gemaakt van zijn hartje. De hartafwijking wat ze voorspelde had die ook, dus niks nieuws.. het was zoals verwacht en er waren geen extra dingen ontdekt.. gelukkig! Hidde heeft een Hypoplastisch rechterhart syndroom (HRHS). Het zuurstofarm bloed in de rechterboezem kan niet doorstromen naar de rechterkamer. Het bloed moet nu, noodgedwongen, via een “gaatje in het hart” naar de linkerboezem worden afgevoerd. Om dit in goede banen te leiden heeft Hidde een drietal operaties nodig en de eerste is al vlak na de geboorte. Na dit onderzoek mocht Raoul naar zijn vrouw die terug was op de verloskamer. Het was een emotioneel weerzien en Raoul kon trots vertellen over hun mooie mannetje en dat er verder geen bijzonderheden waren gevonden. Toen Nathalie weer wat gevoel had in haar benen kon ze in de rolstoel samen met Raoul naar hun mannetje. Hidde lag aan allerlei apparatuur aangesloten, maar hij was voor nu stabiel.
Toen ik eenmaal thuis was was het toch nog even spannend voor Hidde, want zijn ademhaling was niet stabiel. Daarom lag hij nu aan de volledige beademing en sindsdien is hij stabiel. Twee dagen na de geboorte had Hidde zijn eerste openhartoperatie. De operatie ging goed, maar in de ochtend erna waren er toch wat complicaties te zien. En weer kreeg Hidde een openhartoperatie. Telkens zijn dat z’n spannende uren voor jouw papa en mama die maar afwachten of de operatie goed is gegaan. Erna waren het spannende dagen, maar langzaam begon Hidde wat aan te sterken. Op maandag 15 juli is dan ook het borstkastje van Hidde dicht gemaakt. Donderdag 18 juli heeft het ziekenhuis geprobeerd de beademing af te koppelen. Dit heeft Hidde een paar uur volgehouden, maar helaas was dit toch nog te zwaar voor hem en moest hij weer terug aan de beademing. Het is een kwestie van tijd en conditie voor Hidde tot hij klaar was om zelfstandig te ademen. De dagen erna was er niet echt veel vooruitgang, maar ook geen achteruitgang. Uiteindelijk volgde er nog een tweetal operaties en op zaterdag 17 augustus kreeg ik vol trots te horen dat Hidde al 48 uur van de beademing was! Eindelijk na zoveel weken eens goed nieuws en al langzaam kwam er het vertrouwen dat het ook echt goed ging komen!
Helaas is Hidde op 24 augustus overleden. Toen ik dit te horen kreeg wist ik niet wat ik moest zeggen. Is dit nu echt gebeurd? Het ging toch de goede kant op? Waarom jij? Waarom kan je niet gewoon naar huis met je mama en papa? Wat is dit toch zo oneerlijk… Hidde betekend strijdlustig, moedige strijder, held. Deze naam past perfect bij jouw Hidde, want dit ben je ook echt. Lieve Nathalie en Raoul.. Hidde kan zich geen betere ouders wensen.. zo veel liefde hebben jullie voor hem. En lieve Hidde.. afgelopen zaterdag hebben we getoost op jouw en het kostbare moment dat je er bent geweest, want bij mij zul je altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben. Met toestemming van de ouders van Hidde mag ik deze filmpjes laten zien. Nathalie en Raoul zijn ontzettend trots op de filmpjes en op Hidde. En ik ben trots dat ik de filmpjes heb mogen maken en dit allemaal samen met hun mocht beleven. De geboorte van Hidde was voor mij persoonlijk een van de meest bijzonderste, emotioneelste en mooiste geboorte die ik heb mogen vastleggen!
Verder wil ik nog even kwijt dat het UZ Leuven een super ziekenhuis is. Het personeel is zo lief en zorgzaam. Nemen steeds de tijd om je alles uit te leggen en het is er erg mooi. En het belangrijkste is dat ze zo makkelijk waren dat ik als geboortefotograaf overal bij mocht zijn, zodat ik dit bijzonder moment voor de ouders kon vastleggen. Met dank aan de artsen en de vroedvrouwen van UZ Leuven mag ik dit geboortefilmpje met jullie delen. Bedankt!
