Geboortefotografie Limburg

GEBOORTE VAN RUBEN // ZIEKENHUIS LIMBURG

Na ons kennismakingsgesprek midden oktober lieten Manon & Harrald weten dat ze interesse hadden in de geboortefotografie Limburg. In de weken erna appte Manon me telkens een update over hoe de afspraak was gegaan bij de verloskundige. Alles verliep goed en de baby deed het goed.
Op 11 december appte Manon me dat hun mannetje ietsje groter was dan gemiddeld en ze waarschijnlijk niet langer dan 39-40 weken willen wachten. Op dat moment was Manon al 38 weken.
Een paar dagen later was Manon weer bij de verloskundige en daar was besloten dat ze het nog een weekje deden aan kijken. Op 24 december had Manon een controle bij de gynaecoloog. Als de kleine zich niet vanzelf meldde, moest ze 31 december weer op controle komen en dan zou ze 1 januari ingeleid worden.

Bij de controle van 31 december bij de gynaecoloog was er al iets van vooruitgang te zien. Er zat al iets van ontsluiting, maar niet genoeg. De volgende avond moest ze rond 18:00 uur bellen om te vragen of er plek was voor haar, dan zouden ze een ballonnetje gaan plaatsen.
Op 1 januari kreeg ik opeens een appje om 04:57 uur dat de vliezen van Manon waren gebroken, maar de weeën waren wel nog onregelmatig. Het was dus toch nog uit zichzelf begonnen!
Om 08:00 had Manon 2-3 cm en om 10:30 4 cm. Het ging te langzaam vertelde Harrald me, ze hadden gehoopt op meer. Rond 12:00 belde Harreld me op.. ze vertrokken naar het ziekenhuis voor de ruggenprik vanwege de sterke weeën. De ontsluiting was helaas nog steeds 4 cm. Het was dus afwachten op meer ontsluiting..

Nadat de ruggenprik was gezet kwam om 15:30 de arts weer langs.. nog steeds 4 cm. Ondertussen werd de dosis van de weeopwekkers al verhoogd. Om 18:30 had Manon 5 cm.. om 20:30 waren het er nog steeds maar 5 cm! Er werd door de arts al langzaam gesproken over een eventuele keizersnede als de ontsluiting niet meer zou doorzetten.
Heeeel langzaam kwam er telkens wat ontsluiting bij. Om 00:44 was er 8 cm, om 02:30 9 cm. Om 04:30 zou de arts weer langs komen om te gaan kijken. Iets voor 04:30 was ik weer in het ziekenhuis, want er moest nu toch wel iets gaan gebeuren onderhand! Maar helaas had Manon nog steeds geen 10 cm. Ondertussen waren we al 24 uur verder en de artsen dachten dat de kleine er misschien niet goed voorlag en dat daarom de ontsluiting niet goed verliep. Of misschien paste het hoofdje niet door het geboortekanaal? Het werd dus helaas een keizersnede. 

Vervolgens ging het erg snel allemaal. Na wat voorbereidingen waren we rond 06:00 op de operatiekamer en werd alles klaar gezet. Opeens kreeg Manon niet meer goed lucht.. ze kreeg extra beademing, maar ook dit hielp niet. Er was nog maar 1 mogelijkheid.. onder volledige narcose. Manon ging dus helemaal niks mee krijgen van de geboorte van hun mannetje!
Om 06:20 werd dan eindelijk hun mannetje Ruben geboren & het operatieteam liet Ruben trots zien aan papa. Al snel erna werd Ruben naar een ander kamertje gebracht voor controle. Normaal gebeurd dit op de operatiekamer zelf, maar waarom nu naar een andere kamer dacht ik. Al snel werd het duidelijk.. er zat geen beweging in Ruben en ik zag hem niet ademen. De narcose had als effect op Ruben dat hij levenloos werd geboren. Het medisch personeel probeerde zo snel mogelijk om de ademhaling van Ruben op gang te krijgen dmv beademing. Deze seconden/minuten leken wel een eeuwigheid te duren en ik begon tranen in mijn ogen te krijgen. Kwam het nog wel goed met Ruben? Maar gelukkig begon hij te ademen! Erna werd Ruben nog even goed in de gaten gehouden, maar al snel was hij met papa weer terug op de verloskamer. En rond 08:00 kon mama hem ook bewonderen. Lieve Manon & Harrald.. ik vind het erg jammer dat jullie bevalling zo is gelopen, maar ik ben blij dat jullie met de foto’s en het filmpje de bevalling toch terug kunnen kijken!